ON ÜÇ ŞÜHEDA GAZELİ
On üç can düştü toprağa, toprak utandı hal’ından.
Kan verdiler al bayrağa, güller utandı alından.
Şehitliğe susamışken, sunuldu cennet şerbeti.
İçip kandılar tadına, arı utandı balından.
Dağ tabuta sığmaz elbet, nihayeti sığmadılar.
Taşındılar omuzlarda, insan utandı salından
Esti bir hoyrat rûzigar, kırıp döktü yaprağını.
Meyvesiz soldu çiçeği, ağaç utandı dalından
“Yolumuz hak yolu” deyip, bismillahla yürüdüler.
Eriştiler menziline dünya utandı yolundan.
Meyletmediler varlığa sevdaları vatan idi.
Amansız can pazarında tüccar utandı malından.
Giyindiler libas diye, ak hilalli al bayrağı.
Şehide kefen biçilmez, terzi utandı şalından.
Binip uçtular cennete, MUHAMMEDİN bineğiyle.
BURAK taşıdı onları, kısrak utandı nalında. (Salih ÖZEL Evreni)