her aşk ölüm kadar özgürdür

bu gece balıkçı kasabasının
çamurlu sokaklarında uyudum koyun koyuna

karanlığın iç sızlatan
günahkar göğsüne başımı yaslayıp

kan oturtup buz yeşili göz bebeklerime
iki damla ıslak yaş iliştirip

hiçliğimle …

uyudum
sessizliğe gömülmüş mezar taşlarına yüz sürüp
üşümüş bir avuç aminle sonsuzluğun sahibine sığındım da…

manasız hurufların gölgesiyle şiirler yazdım
acım kanatıp tırnak tırnak yüzüme sahte sevinçler asarak

kasabalı
yüzü kirli çocuklar gibi şen lirik türküler söyledim

bağıra çağıra
kumsala adını kocaman harflerle yazarken…

koca çınarın gölgesine ilişip
pervasız sevişlere hasret gecelere uzaktan bakıp da

acılar
tırnaklarını geçirmeden yüreğime ağlayabilirim

öpebilirim ölümün soğuk yüzünden
aşk dökülürken gecenin ayaza kesilmiş münzevi haykırışından…

ayrılıklar
hep hüzün sağnağına boğulur

aslında
her aşk ölüm kadar özgürdür öldüğün kadar

düşlerini derdest edip
gözlerini yumup uyuyabildiğin kadar özğürsün…

Hasan ODABAŞI