Birliğimiz
Atatürk Caddesinde yağmur çiseliyordu,
Kürşatların sesleri göğü inletiyordu,
Çıkar denen nesneyi Ülkücü bilmiyordu,
Sen ben yoktu orada ,hepsi vatan diyordu.
*
Yürümemizden bile,halk bizi tanıyordu,
Türk’ün güven kaynağı işte bunlar diyordu.
Ayak seslerimizden hainler ürküyordu,
Birimiz dara düşsek ,herkes varım diyordu.
*
Ülkü , papatya gibi ruhlarda büyüyordu,
Nefis denen hayırsız bize yanaşmıyordu,
Kur’an ,bayrak üstüne gönüller titriyordu,
Şimdi sevdam ağlıyor, ümit nerde diyordu?
C NAS

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.