şairliğim utanır da şiirden…
gün gelir
tırnak içinde bir dip not düşülür
tek bir cümle…
bu balıkçı kasabadan
dönüşü olmayan bir göç başlar
önce kuşlar
sonra o yorgun yaralı martı gider
tutunur akşamın olduğu yere
nefes nefese
yorgun …
yaralı yüreğine iliştirir
acılarını
gurubun ateş kırmızısına yanarcasına
süzülür…
kül rengi bir akşam saçılır
kasabanın göğüne
evlerin kapıları kapanır içeriye
hep yüzüme yüzüme…
bir ben birde senli şiirlerim üşür
şairliğim utanır da şiirden…
Hasan ODABAŞI