Kaleyi bırakamaz

Yine hayıflandı çekti içini
Gururla söylendi kendi kendine
O topa öyle çıkılırımı diye
Ben olsaydım çıkardım ileriye
Vurdurmazdım kafayı golcüye
Kimse oralı olmayınca sözlere
Tekrar başladı söylenmeye
Kaleciydim ben gençliğimde
Transfer olacaktım büyüklere
Kimse elimden tutmadı diye
Gelmeseydım buralara keşke
Bizim Aykut birlikte
Antrenördüm şimdilerde

Aslında biliniyordu bu sözler
Her maçta söylenirdi mutlaka
Yıllardır aynı manzara
Yaşlanmadı bir türlü
Bırakamadı kaleyi başkasına
Kaleye her top gelince hatırlar maziyi
Unutamaz o günleri
Daha dün gibi anlatırda yanlızlığını
Paylaşır hatıralarıyla

Aşık olmuş o kaleye
gözü başkasını görmez
kalmış kendi kendine

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.