Kaleyi bırakamaz
Yine hayıflandı çekti içini
Gururla söylendi kendi kendine
O topa öyle çıkılırımı diye
Ben olsaydım çıkardım ileriye
Vurdurmazdım kafayı golcüye
Kimse oralı olmayınca sözlere
Tekrar başladı söylenmeye
Kaleciydim ben gençliğimde
Transfer olacaktım büyüklere
Kimse elimden tutmadı diye
Gelmeseydım buralara keşke
Bizim Aykut birlikte
Antrenördüm şimdilerde
Aslında biliniyordu bu sözler
Her maçta söylenirdi mutlaka
Yıllardır aynı manzara
Yaşlanmadı bir türlü
Bırakamadı kaleyi başkasına
Kaleye her top gelince hatırlar maziyi
Unutamaz o günleri
Daha dün gibi anlatırda yanlızlığını
Paylaşır hatıralarıyla
Aşık olmuş o kaleye
gözü başkasını görmez
kalmış kendi kendine