İlkin sahuralar kıskandı güzelliğini
Zehirlerini sundu altın tepside şehirler
Ve son bir mum ışığında gözlerini
İstanbul diye tüvalime çizdiler
Seni hasretime reva gördüler

Şimdi bu şehir ağlar haline
Şimdi İstanbul en leyli halinde

Bir öte masalı var dilinde ebabilin
Gurbet sancılarını yaşıyor en hazin
Duyulur aheste ninnileri ötelerin
İstanbul seni zöhre diye gördüler
Seni mihrim diye bana kestiler

Şimdi bu şehir hüznün feyzinde
Şimdi İstanbul en yorgun yerinde

Bir mecnun gezgindir Emirgan şimdi
Üsküdar elemli, ağlar Kız Kulesi
Seherle yürüttüm med cezirleri
İstanbul miras diye seni verdiler
Sensiz tarihleri noksan düştüler

Şimdi bu şehir hala ilk sürgününde
Şimdi İstanbul en son hicretinde

Fatih’le yürüttüm kalyonları gönlümün
Hüdayi yolunda Kaf Dağı’nı gördüm
Kör bir kurşunla Menzile vardım
İstanbul seni hayalime serdiler
Nakış nakış beynime işlediler

Şimdi bu şehir gönlün seferinde
Şimdi İstanbul yanar kalbimde

Bir deli karayel mi savurdu seni
Yusuf’tan mı aldın o güzelliğini
Surların önünde gördün Habib’i
İstanbul sevdam diye seni yazdılar
Düşlerimde Şirin’e senle vardılar

Şimdi bu şehir en mavi renginde
Şimdi İstanbul müstesna yerinde

İlkin sahuralar kıskandı güzelliğini
Zehirlerini sundu altın tepside şehirler
Ve son bir mum ışığında gözlerini
İstanbul diye tüvalime çizdiler

Şimdi bu şehir ağlar haline
Şimdi İstanbul en leyli halinde

İsmail Hayal