Namlulara yeni bir çağ sürerken esbab
Umutları kurşunlanan çocuklardık
Masallarımızı çalardı haramiler
Çekilirdik darağaçlarına gün bitimlerinde
Hayata ritim tutardık.

Gecenin karanlığını keseriyle yontarken babam
En hızlı debisiyle akardı zaman avuçlarımdan
Bir sevdaya taşırdı beni ölümler
Çığlıklar büyürdü içimde yavaş yavaş
Bir ömrü kemirirdi gün dönümler

Ay serilirdi tarlalara ayazda,
Gerinirdi karanlığın kanatları
Menekşe kokulu türkülerle
Ağır bir gece çökerdi üstümüze
Bıçkın sevdalıklar: tusunami
Ne kadar unutsam da
Bütün hüzünler kalıyor ezberimde

Niyazi KARABULUT