Selam verdim dostuma selam almadı

İçinden gelen derin bir ahıyla yüzüme bakıp

Sanki bende yaşıyormuyum

Bende bu dünyada varmıyım der gibi

Gözleri çökmüş,derileri buruşmuş

Acımak değil kahrolmak bile hiç bu hale

Açlık bir yandan sille vurmuş

Yoksulluk bir yandan

Derdine ortak etmek ister  gibi

Hüzünle ezgiyle gözleri gözlerimde

Bir umut ışığıyla dertlerini bir bir saydı

Ev yok,avrat yok,para yok iş yok,insanlık yok

Açlık çok,zam çok

Kahrolmak günden güne eriyip gitmek

İşte bunlar demek yetmiyor dertler bitermi

Dertli kardaşım

Kaderin bu değil ama

Aman vermiyorlar

Düştüyün her çukurda

Bir tekmede itler vuruyor

Yitirme umudunu kardaşım

Belki bugün belki yarın

Bizimde güleceğimiz günler gelecek…

KEMAL BİLGİN