Issız yaylalarda yakılan ateş
Yasını bayrama katar bu şehrin
Kendi gölgesini ısıtmaz güneş
Kuşluğu baharı yutar bu şehrin

Hasretle yakılan kınalar gibi
Kanadı kırılan sunalar gibi
Kundağı boş kalan analar gibi
Gurbet kucağında yatar bu şehrin

Sorusu cevapsız her düşüncenin
Adı hasret konmuş bu işkencenin
Açılmaz ki perdeleri gecenin
Yolu başlamadan biter bu şehrin

Beton mağaralara yenildi bağlar
Sılayı bırakıp göçerken sağlar
Issız mezarlarda ölüler ağlar
Yollar düşlerini satar bu şehrin

Alaca karanlık ışıyan dağlar
Yarama tuz döküp kaşıyan dağlar
Ki göğü omzunda taşıyan dağlar
Gece yollarını tutar bu şehrin

Beton saksısına taş kafesine
Ezgiler bağlanmış çığlık sesine
Özlemle dağlanan ak sinesine
Sevda hançer olur batar bu şehrin