Kalbim, her gün, durma, gel gidelim uzaklara der
Çivit mavisi bulutlarla akar ötelere, çok ötelere
Benim ayaklarımın gidemediği yere kalbim gider
Ey küçük şehir, inan sana sevgili diye dokunurum

Hep anlık zamanlar içinde düşünür anlık insanlar
An değişir, gün hep geceyi davet eder düşüncelere
Varsın kendi adlarına konuşsun karanlık insanlar
Sensin benim bütün güneşim, aydınlığım, nurum

Benim ayaklarımın gidemediği yere kalbim gider
Ey küçük şehir, inan sana sevgili diye dokunurum