Bak gülmüyor artık o sevgilin

Hem sevmiyorda artık

Ümitsiz yalnız zavallı oldu

Çünkü tutacak bir dalı

Sevecek kimsesi kalmadı

Ona ümit ışığıyla yol gösteren

Ona hayatı sevdiren

Hiç kimsesi yok

Bir zamanlar biri vardı

O da sendin

Ama sen onu sevmedin

Bıraktın terkettin güldürmedin

Artık yaşamakta lüzumsuz

Bu sevgiyi yaşatmakta

Bak yaşamıyor artık o sevgilin…

KEMAL BİLGİN.