Duvarlar, soğuk
Gölgeler köşelerini kaplamış,
Perdeler bir dans hevesinde
Hicaz çalar gramofon kendi halinde
Bir ulu yükseliş ki yıldızlar aya sokulur
Ne gıpta ile bakmak fezaya
Ne yorulupta kesmek sesini
Dibine vurmuş kadehler başıboş
Ağu ağlar meyhaneler
Sevgiler sarhoş
Sığındığı cami avlusunda
Uyumak bile hoş

Yağmurlar, soğuk
Seller almış yerleri esir
Bir hüzzam şarkı ki zehir mi zehir
Efkar süzülürken mazgallarından
Ağlıyor gibi hüzünlenir şehir
Ne kaydeler çalır oysaki
Ne dansözler oynar
Bir hava yeryüzündeki

Bilen secdeye eğilir
Meylerinden geçer feyzi görürler
Bir sır, dizilmiş ki seccadeler
Kapanmış gökler, o ki yıkılsın meyhaneler
Virane olmadan, parlasın minareler
Sıra dizilsin, sırra eğilsin
O çizgiden yürüyen bebeler
Yansın dil, körelsin nefis
Bir misk-i amber kokusu sarar nefis mi nefis
Eller kavuşur öyle birbirine
Bir aydınlanır gönüller, varmadan tan yerine

Yıkılsın işte meyhaneler,
Bir sırra dizilsin,
Saf tutsun imameler.

Kerim YILMAZER