İNSANLIK

İnsan insanlığı koydu kenara
Tapar oldu şimdi mekana insan
Kimi dinsiz kimi dindardan yana
Her an kastediyor insana insan.

Birisi bir uçta, din afyon diyor
Biri öldürmeyi din zannediyor
Hiç biri okuyup öğrenemiyor
Sahipken bu kadar imkâna insan.

Bir yandan cennetin kapısı tekbir
Bir yandan öldürüp tekbir getirir
Bir gün ikisi de belayı bulur
Gömülür döktüğü al kana insan.

Öldürüp sonrada tekbir getirmek
Kafasına basıp resim çektirmek
Bu nasıl duygudur, bu nasıl bir zevk
Görünce düşüyor buhrana insan.

Öldüren Müslüman, ölen Müslüman
Adına cihat der, kendi kahraman
Hâlbuki barışı emreder KUR’AN
Bu kadar uzak mı imana insan.

Katildir. Kan döker, elinde silah
İnandık İslam’a amentü billah
Ağalar kan ister üzülür Selah
Demek inanmıyor KUR’AN’a insan

Yorgun yıllardan