Gökleri yıldızsız bırakır gözün
Gecenin rengine bürünür şimdi
Siyah zülüflerin ardından yüzün
Dolunay misali görünür şimdi
Zülfün ki ipek bir leçek altından
Sıyrılıp rüzgârda savrulduğu an
Hasmını yutmaya hazır bir yılan
Gibi şakağında gerinir şimdi

Dolamış beline cilve kuşağı
Sanki yel ırgatır olgun başağı
Kırk örük dökülür belden aşağı
Gönlüm ardı sıra sürünür şimdi

Bilirim cefadır âdetin örfün
Saklıdır gözlerden ikramın lütfün
Hüzün rüzgârında kirlenen zülfün
Sevda şebneminde arınır şimdi

Dert ile bölünmüş kırk pare gönül
Aşkına düşeli avare gönül
Yuvasız kuş gibi biçare gönül
Zülfüne sığınmış barınır şimdi

 
Talat Ülker