Yalnızlığın girdabında düşünürken yine seni,
Dost oluverdi bana dalgaları sakin sesi;
Ufkun karanlığında görürken gözlerim hayalini,
Bırakıverdi hayalin,doğcak güne yerini..!

Sen hep böyle erken gidiyorsun,
Bilmiyor; Görmüyorsun doğan günün çektiklerini,
Karanlıkla boğuşurken doğacak olan gün;
Kan dökülürmüş denize , böyle doğarmış burda her gün ;

Yayılırken mavi atlas üstüne gökten dökülen kanlar,
Senin hayalini de alıp kaçıyor karanlıklar,
Kanatlarını rüzgarla doldurmaya başlarken martılar,
Seni düşünüyorum; Şahidim,bu biçare dalgalar…!