Aşkla tamam olan cana ne batın ne zahir gerek
Gönül sığmaz ki zamana ne evvel ne ahir gerek

Mekândan azat olan can mültecidir düş yurduna
Aşkla gönle sığar canan ne taşra ne şehir gerek

Ki biz gönül neferiyiz beden mülkünden beriyiz
Ömür boyu seferiyiz, ne iftar ne sahur gerek

Mazi gamdır, hal meşakkat, atiyi hüzün kaplamış
Vuslata yetmez mevsimler ne davet ne tehir gerek

Tuttuğunu altın eyler aşka teslim olan gönül
Aşkı hüner eyleyene ne simya ne sihir gerek

Kurda kuşa hükmedermiş bir söz ile ol Süleyman
Gönle sultan olanlara ne ferman ne mühür gerek

Aşığın kanı şebnemdir katresi bin bağa yeter
Sermayesi gözyaşıdır ne umman ne nehir gerek

Can cananın yongasıdır ister alır ister satar
Canı feda eyleyene ne derman ne zehir gerek

Aşktır derman ve aşktır dert tabibe mihnet ne lazım
Aşkı bilmeyen yüreğe ne hüzün ne kahır gerek

O güzelin tecellisi düşer gönül aynasına
Tecellisiz gönül bu dem ne berrak ne tahir gerek

Sevmek aramaktır gönül, arar isen buldururlar
Bulandan canın isterler ne başlık ne mihir gerek