Aşk yeşilsiz bir bahardı
Ne gökte yıldız
Ne dalda çiçek vardı

Genişti kanatları turnalarımızın
Geniş olmasına
Lakin göğümüz dardı…

Sen hep uzağın yakınındaydın
Yakının uzağında ben hep
Dokunmak için uzanan ellerimizi ayıran
Görünmez bir duvardı

Soluğumuz
Gecenin dar vakitlerinde
Alıp yüreklerimizi kaf dağına götüren
Ilık bir rüzgârdı

Kışa keserdi baharımız kırgınlıklarda
Şebnemler uman yüreklerimizin
Nasibi kardı

Bu yasaklı dünyada
Sevdamıza düşen bahar
Saksılara sığınmış
Çiçeklerinki kadardı

Aşk, yeşilsiz bir bahardı
Kuşlar ezgisiz
Ve dallar çiçeksiz kalsa da
Yüreklerimiz yardı…